EZINELI YAHYA ÇAVUŞ

Balkan Harbi Çıkınca Ezineli Yahya'nın annesi, Ezineliye:

Vatan kutsaldır oğul

Anadan, babadan, yardan önce gelir.

Toprağın kıymetini

Vatansız kalan bilir.

Haydi Yahya haydi git!

                        Ya  gazi ol ya şehit.    der ve balkan harbine gönderir.

      Ezineli, Balkan harbinden döndükten  kısa bir süre sonra Çanakkale Harbi patlak verir. Bunda Ezinelinin annesi kendisinden şehit olmasını ister; aksi halde sütünü ve emeğini helal etmeyeceğini söyler. Bunun üzerine Ezineli silahını kaptığı gibi, yanına azık alma ihtiyacı bile duymadan, anasını, şehit anası! yapmak için Çanakkale’ye gider.

      Çanakkale’de 9.Tümene bağlı 26. Alayın 3.Taburunda görev alır. 3.Tabur kumandanı Mahmut Sabri Bey, 22-23 Nisan 1915 günleri yoğun bir hazırlığa girişir. Elindeki koç yiğitleri 250 kişilik bölükler halinde hedef noktalara dağıtır. Daha sonra şehit olmayı çok arzu eden kendisi gibi  gönüllü 64 arkadaşı ile Ezine Koçali Köyünden Yahya Çavuşu,  Ertuğrul Koyuna,  verir. Kumandan Sabri Bey, Ertuğrul Koyunu savunacak olanların özellikle şehitliği çok arzu edenlerden  olmasını ister. Bunu da askerlere açıkça anlatır:”Şehit olacaksınız. Hepimiz şehit olacağız bu muhakkak ama sizden Eceabat'taki 25. Alayımız imdadımıza yetişinceye kadar düşmanı kıyıda oyalamanızı istiyorum”. Bu canlarınız azizdir, onları bedavaya vermeyin haydi yiğitlerim göreyim sizi!..” diyerek  motive etmiş huzûr-i ilâhide buluşmak  üzere helalleşip  ebedî istirahatgah yerleri olan Ertuğrul Koyuna doğru   uğurlar. Balkan harbini görmüş 28 yaşındaki tecrübeli yiğit Ezineli Yahya Çavuş ve arkadaşları kıyâmet gününde buluşmak üzere sözleşir,helalleşir, ebedî vedânın verdiği burukluğun göz yaşlarını içlerine akıtır ve düğüne gider  gibi giderler. Kıyamete kadar yatacakları topraklarda âdeta yer seçmeye  çalışır gibi Ertuğrul  Koyunu, önce seyrettirler sonra siperlere yerleşirler.

   Sabaha kadar gözlerini bile kırpmazlar; çünkü yarından sonra uyuyacak çok ama çok! vakitleri olacaktır.

   25 Nisan 1915 sabahı tahmin ettikleri gibi önce ağır bir top atışına maruz kalırlar; arkasından binlerce asker kıyıya üşüşmeye başlar .Bin yıllık rüyalarının gerçek olduğunu zanneden düşman kuvvetleri  kendi askerlerini vurmamak için top ateşini kesince , o zaman bizim Yahya ve

arkadaşlarının  besmeleli kurşunları , hedeflerin on ikiden  devirmeye  başlar.  Yahya Çavuş  arkadaşlarını çok iyi hazırlamıştır.”              

“Bedava verilecek hiçbir can yoktur ”

Evet cephanesi hiç yok denecek kadar az , silahları ise  silah denmeyecek kadar eski olan 64 koçyiğite karşı  bir alay, sonra bir alay daha ve akşam üzeri  bir alay daha yani 64 koçyiğit,  6000-7000 düşman askerine karşı 21 saat direnmiştir; fakat cephaneleri de bitmek üzeredir. Derler.”Kumandanım cephanemiz bitmek üzere”. O zaman kumandan şöyle karşılık verir: “Bir mermiyle iki kişi vurun”. Kumandanın dediği gibi bir mermiyle iki kişi vurmaya başlamışlardır ama tetik çeken parmak sayısı da sadece üç tane  kalmıştır.

    Ertuğrul Koyundan  bir adım bile ilerleyemeyen  düşman askerleri  karşılarındaki Yahya ve arkadaşlarını komutanları olan Hamilton'a  “Bir tümenle çarpışıyoruz “ diye rapor veriler. Tekkekoy’dan  çıkan düşman  birlikleri Ertuğrul Koyunu arkadan çevirmeye  başlamıştır. Bacağından ağır yara alan Ezineli Yahya Çavuş, sağ kalan Konyalı Mehmet ve  Maraşlı Ali’yi de alarak 3.Tabur kom. Sabrı Bey’in yanına  dönerken geride bir düşman  generali ve 3000 civarında  düşman askerini Ertuğrul Koyunda  cansız bırakırlar.

    26 Nisan 1915 akşam üzeri Yahya çavuş kumandanına tekmil verir:

” 61 şehit , 3 gazi  vazifemizi yaptık yeni emirlerinizi bekliyoruz kumandanım!... ve bu arada Sabri Bey’e  dert yanar. Ben ne tâlihsiz biriyim kumandanım; Bu kadar yaklaşmışken, Şehâdeti yine elimden kaçırdım. Arkadaşlarım şehit oldu ben yine şehit olamadım. Anamı yine şehit anası yapamadım.

    Bu feryada can mı dayanır? Sabri Bey iki gözü  iki çeşme; Yüce Allah bu  askere hiç yenilgi yüzü gösterir mi?

   Sabri Bey, kan kaybetmeye devam eden Yahya Çavuşu, sargı yerine göndermek ister fakat Yahya Çavuş:"Ben buraya şehit olmaya geldim." der ve gitmek istemez. Bunun üzerine  Yahya Çavuşu bir sedyeye sâbitleyip  sargı yerine  götürürken 27 Nisan 1915 sabahı, sargı yerine 1 km kala Ezinedeki şanlı anaya,  melekler:” Şehit anası olduğunun müjdesini  ulaştırmışlardır. Yahya Çavuş bir günlük gecikmeyle, Ertuğrul  Koyundaki  şehit arkadaşlarına,  nihâyet yetişmiştir.

Ben Ezineli Yahya! şehitlik benim hakkım!

Bu canım feda olsun,hür yaşasın tüm halkım,

Anam öyle istedi: oğlum şehit ol dedi.